Το πουλάκι, το κορίτσι και το λουλούδι

Θα ξεκινήσουμε την ιστορία μας!

Λοιπόν, έχουμε και λέμε! Ζούσε στο χωριό του Λίπου-λούλου, ένα κοριτσάκι. Το έλεγαν Ευθυμία. Της άρεσαν τα ζώα και τα πουλιά! Αλλά της άρεσαν πιο πολύ τα λουλούδια! Κάθε φορά πήγαινε στην γιαγιούλα της και της έφερνε γάλα από την αγελάδα τους και μαρμελάδα.

Όπως κάθε πρωί πήγαινε να παραδώσει το γάλα και τη μαρμελάδα στη γιαγιά της. Καθώς περπατούσε το βλέμμα της έπεσε πάνω σε ένα πολύ ωραίο λουλούδι. Θέλησε να το κόψει αλλά μια μικρή φωνούλα της θύμισε: "Αν με κόψεις η φύση θα καταστραφεί!"

Ο! Σιγά! Δεν θα μιλάνε τα λουλούδια! Αυτή η ιστορία πρέπει να ξαναρχίσει! Έχουν κάνει ένα λάθος... Αλλά μάλλον όχι! Το κοριτσάκι παραξενεύτηκε πολύ αλλά είπε: "Πολύ καλά. Τότε ακολούθησε με!" και έφυγε. Το λουλουδάκι την ακολούθησε! 

Λίγη ώρα μετά το κοριτσάκι γύρισε και είδε το λουλούδι να της χαμογελά! Δεν το πίστευε! "Δεν γίνεται!" μουρμούρισε, "τα λουλούδια δεν έχουν συναισθήματα!! Αλλά και όμως. Το λουλούδι της είπε:"Αν θέλεις να καταλάβεις τη γλώσσα μας, των λουλουδιών, των πουλιών κτλ, πρέπει να ενδιαφέρεσαι". Το κοριτσάκι δεν απάντησε. Είχαν φτάσει μπροστά σε μία ΣΠΗΛΙΑ... 

Από μέσα ακουγόταν ένα κλάμα... που παρακαλούσε να το βγάλουν..."Σας παρακαλώ!!! Αφήστε με!!!" Ήταν η φωνή ενός πουλιού... Και τότε ακούστηκε μια φωνή: "χα!χα!χα!.. Τώρα σε έπιασα χαζοπούλι, χα!χα!χα!". Αυτή η φωνή της θύμιζε κάτι... Ααα... ναι!Ήταν η φωνή του μπαμπά της! Είχε ξεχάσει ότι σήμερα ήταν η γιορτή της γιαγιάς...Θα ήθελε ο μπαμπάς της να κάνει ένα δώρο στη γιαγιά...

"ΣΤΑΜΑΤΑ!!!" φώναξε το κοριτσάκι χωρίς να το σκεφτεί. Ο μπαμπάς της γύρισε απότομα και όταν την είδε φώναξε:"Ευθυμία!!! Τι κάνεις εσύ εδώ; Πήγαινε να παραδώσεις το καλάθι στη γιαγιά σου!!!" "Δεν θα σε αφήσω να σκοτώσεις αυτό το πουλί!" είπε η Ευτυχία. "Εντάξει..."απάντησε αυτός, "τότε... πάμε στο σπίτι". Πήγαν όλοι μαζί στο σπίτι της γιαγιάς. Ήρθε και η μαμά και γιόρτασαν όλοι μαζί με το πουλί και τη μαργαρίτα τη γιορτή!!!! 

Ζωή, 8 χρονών